Prawdziwy Mistrz

Mistrz jest świadectwem Boga na Ziemi. Żyje w Bogu i doświadcza Jego obecności. Mówi o Nim i wskazuje do Niego drogę. Jest Bożym wysłannikiem na Ziemi. Bóg przejawia się w świętych w całej swojej wspaniałości, nieskończonej potędze, mądrości i dobroci. Mistrzowie-święci są pomostami wiodącymi nas - pielgrzymów prosto do świątyni Boga. Mistrz jest darem na Ziemi. Jest żywym symbolem religii i prawdziwym dobroczyńcą ludzkości. W historii świata, święci zawsze odgrywali ogromną rolę w zachowaniu duchowych wartości. Byli duchowymi odnowicielami. Poświęceniem, oddaniem i głęboka wiedzą pomagali ludziom zawrócić z błędnie obranej drogi. Otrzymanie błogosławieństwa od świętego to krok w kierunku czystości, natchnienia oraz doświadczenia obecności Boga.

Natura Mistrza Duchowego

Mistrz duchowy kocha wszystkie istoty jako swoją Jaźń. Jest obiektywny i miłosierny. Mówi prawdę i służy wszystkim. Nieprzerwanie medytuje nad Bogiem. Posiada głęboką, duchową wiedzę. Jest nieustraszony i wielkoduszny. Nigdy o nic nie prosi i zawsze rozdaje. Jest majestatyczny i dostojny.
Rzadko można spotkać takie istoty, bo nie codziennie przychodzą one na świat. Miłość jest prawdziwą esencją, oddechem takiej istoty a miłosierdzie jego naturą. Jego serce jest przepełnione współczuciem.
Nie zwraca On uwagi na błędy innych. Za zło odpłaca dobrem a podążających za nim, błogosławi. Serce Mędrca jest płomieniem miłości i całą swoją istotą pragnie wyzwolenia cierpiącej ludzkości. Zapomina całkowicie o sobie i żyje dla innych. Widzi jedność w różnorodności. Staje się jednym z całym światem. Staje się młodzieńcem pośród młodych, dojrzałym pośród starszych, odważnym wśród odważnych a dzieckiem pośród dzieci. Czuje ból i cierpienie pośród cierpiących.

Życie Mistrza

Życie Świętego jest zwykłe, proste i przyjemne. Jest pełne łaski, usystematyzowane. Nie dotyczą go zmiany zachodzące w świecie. Żadne zewnętrzne zdarzenia nie mogą wytrącić go z jego wewnętrznej równowagi. Święty jest skupiony na swoim własnym Atmanie, swojej Świadomości Absolutu. Nie pożąda niczego, więc przebywa w stanie niezmąconej szczęśliwości. Król posiada wszystko i również jest szczęśliwy, ale szczęście Świętego jest nieskończone, ponieważ żyje on w swoim własnym Atmanie, oceanie łaski braminów. Szczęście wyzwolonego Mędrca nie polega na zaspokajaniu zmysłów. Jest to atmiczny stan szczęścia wypływającego z obcowania z Jaźnią. Święty raduje się całym światem będąc jednocześnie Jaźnią wszechrzeczy. Jego szczęście nie jest umiejscowione w czasie. To szczęście transcendentalne. Święty sam w sobie jest pełen bogactwa. To ktoś, kto przebudził się ze snu życia. Ktoś, kto jest przepełniony wiecznym szczęściem. Oświeconej istocie podlega cały świat.
Oświecony wyrzeka się świata.

Mistrz nie musi być geniuszem

Mędrzec porusza się pośród ludzi, ale nie jest rozpoznawany przez nikogo; jest postrzegany przez innych jako zwykły człowiek. Tylko Mędrzec umie rozpoznać innego Mędrca. Czasami pojawia się jako Sarvajna, Wszystkowiedzący. Czasem jawi się jako Ajnami, człowiek nieświadomy. On wie, kiedy zachowywać się jak Brahma-nishtha a kiedy jak głupiec. Nie oceniaj go nigdy. Jeśli zbliżysz się do niego z właściwym nastawieniem z oddaniem i duchowym pragnieniem, on przekaże ci najwyższą wiedzę. Jeśli natomiast zbliżysz się do niego ze złymi intencjami Mędrzec zachowa się jak szaleniec i oszuka cię. Brahma-jnani, wyzwolony mistrz nie musi być geniuszem. Nie musi być wytrawnym mówcą, oratorem, wykładowcą ani profesorem. Jest spokojny, pogodny, niezmącony. Jest milczący i cichy. Jego milczenie jest bardzo wymowne. Ma spokojny i zrównoważony umysł. Ma właściwie widzenie rzeczy. Posiada duchową mądrość i intuicyjną wiedzę. W jego obecności wszystkie wątpliwości rozwiewają się.

Mistrzowie nie należą do żadnej kasty

Święci i Mędrcy nie należą do żadnej kasty. Święty jest jak nieuwięziony w klatce lew, wolny od kajdan kastowych, wyznaniowych, ślubów, tradycji i świętych pism. Nie zwracaj uwagi na jego społeczny status. Nie przyniesie ci to pożytku. Na wyższym planie rozwoju duchowego nie ma kast ani wyznań. Szewcy, tkacze i niedotykalni stawali się wielkimi świętymi. Nie ma żadnej różnicy pomiędzy mistykami chrześcijańskimi a świętymi Hindusami. W ich przesłaniach nie ma sprzeczności, w swojej najgłębszej istocie są one takie same. Zawsze były odezwą do ludzi, aby odkrywali Mądrość ich własnej Jaźni, własnego Atamana, ich własnej Duszy.

Mistrzowie zachowują się bardzo różnie

U wszystkich Świętych wiedza jest ta sama jednak różnią się oni od siebie zachowaniem. Sri Visishtha był Karma-kandi - odprawiał Havan i praktykował poświęcenie. Raja Janaka zarządzał swoimi dobrami, zażywał królewskich przyjemności. Sri Dattatreya był wędrowcem - był Avadhutem, nagim fakirem. Kakabhusundhi był Joginem. Niektórzy Święci byli żonaci. Mędrcy tacy jak Dattatreya i Jadabharata wędrowali nie mając mieszkań ani ubrań a wyszli poza wszelki dualizm. Nie pracowali dla dobra świata tak jak Raja Janaka czy Sri Ankara, ale sama ich obecność sprawiała, że ludzie stawali się lepsi. Mędrcy zajmujący się dobroczynnością to inny rodzaj świętych. Raja Janaka i Sri Sankara pracują dla zjednoczenia świata, mają współczucie dla wszystkich. Piszą książki, prowadzą zajęcia, zakładają Ashramy. Można zadać pytanie: "który typ świętych jest lepszy"? Odpowiedź brzmi: "oba są na tym samym poziomie".

Mistrz nie jest samolubny

Ludzie nieświadomi mówią: "Święty jest zainteresowany jedynie własną samorealizacją. Jest całkowicie samolubny, nie ma z niego żadnego pożytku dla społeczeństwa". To poważny błąd. Święty jest najbardziej życzliwym z ludzi. Jest bardzo dobry i pełen współczucia. Ludzie, którzy mają z nim kontakt rozwijają się. Poprzez Divya-Drishti przekazuje on swoją Shakti, duchową energię, duchową moc. Znajduje swoich uczniów i prowadzi ich poprzez Sankalpa Shakti nawet jeśli pozostaje w jaskini w odległych Himalajach. Jnani nie jest - jak myślą niektórzy ludzie - istotą samolubną. Jego duchowe wibracje oczyszczają świat. Jego życie staje się przykładem i pomaga rozwinąć się. Daje nadzieję i dodaje odwagi w podążaniu duchową ścieżką. Jest prawdziwą miłością. Jniani czuje obecność Boga we wszystkich ludziach. Bezinteresownie służy innym, postrzegając obecność Boga we wszystkich istotach. Jest prawdziwym altruistą i filantropem.

Nie oceniaj Mistrza

Do mistrza nie możesz przyłożyć zwykłej miary. Nigdy nie przypisuj mu błędów postrzeganych przez twoje błędne widzenie. Nie wolno Ci oceniać jego zasług. Brahma-nishtha (ten, który pogrążony jest w świadomości Boga) jest jak ogień. Może strawić, pochłonąć wszystko. Jego dotyk wszystko oczyszcza. Takie istoty są poza dobrem i złem, są najwyższym dobrem. Nie naśladuj tego, co robią mistrzowie. Ich działania mogą być dziwne i tajemnicze. Są poza twoim intelektualnym rozumieniem. Jeśli ukradniesz coś i powiesz: "a czy Krishna nie ukradł masła?" - przepadłeś. Krishna uniósł Wzgórze Govardhana swoim małym palcem - a czy Ty potrafisz unieść choćby duży kamień używając całej swojej siły?...

Jak najlepiej wykorzystać obecność Mistrza?

Aby najlepiej wykorzystać obecność mistrza duchowego musisz się odpowiednio przygotować.Pozbądź się wszelkich wyobrażeń oraz uprzedzeń. Niech twój umysł będzie otwarty i receptywny, pozbawiony jakichkolwiek oczekiwań. Miej wobec niego pokorę i szacunek. Przyjmuj to, co najbardziej do ciebie przemawia. Jeśli jakaś część nauk nie przekonuje Cię, nie formułuj od razu pośpiesznych opinii. Nawet, jeśli coś Ci się nie podoba, nie chowaj tego do wnętrza swojego serca. To, co jest odpowiednie dla kogoś innego nie musi przemawiać do Ciebie. Biorąc jednak pod uwagę podstawę przekazu, odbiór powinien być podobny. Kiedy staniesz przed Świętym nie zadawaj mu pytań wywodzących się z czystej ciekawości. Usiądź skromnie w jego obecności i obserwuj go. Słuchaj, co próbuje Ci przekazać bez jakichkolwiek uprzedzeń. Pytaj tylko o takie rzeczy, które rzeczywiście wymagają wyjaśnienia, o te, których właściwe zrozumienie jest Ci naprawdę potrzebne. Zadawaj tylko słuszne pytania. Nie odnoś się do polityki czy problemów społecznych.

W OBECNOŚCI MISTRZA MEDYTUJ.

Dzięki temu doświadczysz wewnętrznego światła, które rozjaśni wszelkie Twoje wątpliwości.

Mistrz jako doradca

Przebywanie w towarzystwie Świętych i Mędrców ma olbrzymi, transformujący wpływ na życie prawdziwie poszukujących. Wynosi ich na wyżyny subtelności, czystości i duchowości. To przemawia nawet do wątpiących i sceptyków. Każda szkoła, uczelnia, pensjonat, więzienie czy instytucja, każdy dom powinien mieć swojego Świętego, aby prowadził jego mieszkańców. Święci i Mędrcy bywali najlepszymi doradcami królów, ponieważ są bezinteresowni i posiadają najwyższą wiedzę. Pomagają podnieść poziom moralności w społeczeństwie, pomagają odszukać drogę do osiągnięcia wiecznego szczęścia i nieśmiertelności. Doradcą Shivaji był Swami Ramdas a Króla Dasarathy - Maharishi Visishtha. Na świecie jest wystarczająco wielu mistrzów, poszukaj ich. Zbliż się do nich. Rozbudź w sobie potrzebę osiągnięcia wyższych, niematerialnych celów. Poczuj w sobie głód i pragnienie zdobycia duchowej wiedzy i wewnętrznego pokoju.

MOŻLIWOŚĆ DUCHOWEGO ROZWOJU TO RZADKI PRZYWILEJ - NIE ZMARNUJ GO!

Mistrz może Ci pomóc zbudować okręt, którym świadomie przepłyniesz przez ocean życia. Zgłębiaj żywoty świętych - to dobra inspiracja. I podążaj ich śladem, rozwijaj się. Spotkanie z mistrzem to sposób na poznanie Prawdy.

Potrzeba posiadania Mistrza

Dla osoby początkującej na duchowej ścieżce przewodnik jest konieczny. Aby zapalić świeczkę potrzebny jest płomień. Nawet pojedyncza oświecona dusza może rozpalić duszę drugiej osoby. Istnieją ludzie, którzy medytują samodzielne przez wiele lat, a dopiero potem pojawia się u nich potrzeba posiadania nauczyciela. Kiedy na ich drodze pojawiają się przeszkody, nie potrafią ich pokonać. I wtedy rozpoczynają się poszukiwania duchowego mistrza. Tylko ten, który dotarł, może wskazać Ci drogę do celu.
W przypadku duchowej ścieżki odnalezienie właściwej drogi jest bardzo trudne. Umysł często zwodzi na manowce. Mistrz potrafi usunąć wszelkie pułapki i przeszkody i poprowadzić Cię właściwą ścieżką. On wskaże Ci: "Ta droga prowadzi do wyzwolenia a ta do przywiązania". Pozbawiony przewodnictwa nauczyciela możesz zamierzając dojść do Badrinath trafić do Delhi! Pisma i księgi są jak las. Jest tam wiele ścieżek. Wiele z nich biegnie w przeciwnych kierunkach. Są korytarze wypełnione ezoteryką, są ścieżki wiodące do różnych miejsc, ścieżki o ukrytym znaczeniu. Istnieją pomiędzy nimi rozmaite zależności i związki.
Potrzebujesz więc nauczyciela, który wyjaśni Ci ich prawdziwe znaczenie, usunie wątpliwości, dwuznaczności, który zapozna Cię z prawdziwą esencją nauk. Na duchowej ścieżce nauczyciel jest niezbędny każdemu aspirantowi. Jedynie on może ukazać Ci Twoje własne ułomności. Natura egoizmu jest taka, że nie jesteś w stanie ujrzeć swoich przywar. Tak jak nie możesz zobaczyć własnych pleców tak nie rozpoznasz swoich wad. Przewodnictwo mistrza jest więc konieczne, aby się tego wyzbyć. Uczeń będący pod taką opieką nie zbłądzi na duchowej ścieżce. Związek z nauczycielem jest kotwicą, fortecą broniącą ucznia przed niebezpieczeństwami czyhającymi na jego duchowej drodze.
Wszyscy mędrcy, prorocy, nauczyciele, wielkie istoty, miały swoich Mistrzów, bez względu na to jak byli wielcy. Svetaketu poznal prawdę od Uddalaka, Maitreyi od Yajnavalkya, Bhrigu od Varuna, Narada od Sanatkumara, Nachiketas od Yama, Indra od Prajapati; a inni pokornie słuchali swoich nauczycieli, ściśle praktykowali Brahmacharyę, rygorystyczną dyscyplinę, uczyli się od nich Brahma-vidyji. Pan Krishna siedział u stóp swojego Guru Sandeepani. Pan Rama miał Guru Vasishtha, który dał mu Upadesha (duchową poradę). Pan Jezus spotkał Jana Chrzciciela, który ochrzcił go nad brzegiem rzeki Jordan. Nawet Devy (niebieńskie istoty) mają Guru. Nawet największe istnienia siedziały kiedyś u stóp swojego Guru Dakshinamurti.
Początkujący zaczyna od ziemskiego, cielesnego mistrza, aby poprzez niego - po oczyszczeniu umysłu i osiągnięciu etycznej doskonałości - przyjąć Boga jako Najwyższego Nauczyciela.

Jak odnaleźć i wybrać Guru?

Jeśli w obecności Świętego odczuwasz spokój, jeśli inspirują Cię jego słowa, jeśli rozwiewa on Twoje wątpliwości, jeśli jest wolny od zachłanności, złości, egoizmu, jeżeli jest kochający, możesz przyjąć go jako Twojego Nauczyciela.
Jeżeli sprzyja on Twojej Sadhanie, jeśli nie miesza się do Twoich przekonań, ale wspiera Cię gdziekolwiek byś się nie znajdował na swojej drodze, możesz zaakceptować go jako Mistrza.
Jeżeli w jego obecności czujesz powiew prawdziwej duchowości to jest to Twój Mistrz.
W momencie, kiedy go przyjmiesz pojawi się ufność. Poprzez Jego osobę będzie Cię prowadził Bóg.

Tajemna pomoc Boga

Spójrz, w jaki sposób Pan pomógł swoim wyznawcom. Eknath usłyszał Aksavani (głos z nieba), który powiedział: "Odszukaj Janadran Panta w Deva Giri. On wskaże ci właściwą ścieżkę i poprowadzi cię". Eknath zastosował się do rady i odnalazł swego Guru. Tukaram otrzymał swoją Mantrę - Rama Krishna Hari - we śnie. Powtarzał ją i doświadczył Darshanu (wizji) Pana Krishny. Krishna wysłał Namdeva po inicjację do Sannyasina mieszkającego w Mallikarjuna. Królowa Chundalai przyjęła formę Kumbha Muni, objawiła się swojemu mężowi Sikhidhwaji w lesie i przekazała mu tajemną inicjację Kaivalyi (stan całkowitej niezależności). Madhura Kavi widział światło na niebie, które przez 3 dni nieprzerwanie prowadziło go do jego Guru Nammalvara, pogrążonego w Samadhi pod drzewem tamaryndowym niedaleko Tinnevelly. Vilvamangal był bardzo zainteresowany pewną tancerką Chintamani, która później została jego Guru. Tulasidas otrzymał wskazówki od niewidzialnej istoty, aby spotkał się z Hanumanem i poprzez niego odebrał Darshan od Sri Ramy.
Przygotowanym uczniom nigdy nie brakuje kompetentnych nauczycieli. Urzeczywistnione dusze nie są rzadkością. Jednak zwykli ludzie o nieświadomych jeszcze umysłach nie umieją ich rozpoznać. Jedynie nieliczni, duchowo czyści i będący ucieleśnieniem wszelkich cnót potrafią zrozumieć urzeczywistnioną duszę i tylko oni odniosą korzyść z towarzystwa Mistrza. Tak długo jak istnieje świat istnieją również Guru i Vedy, aby prowadzić borykające się z przeszkodami dusze na ścieżce samorealizacji. Liczba urzeczywistnionych dusz może być mniejsza w Erze Żelaza w porównaniu z Satya Yuga (Erą Prawdy), ale one zawsze są gotowe pomóc potrzebującym.
Pozwólmy każdemu podążać ścieżką odpowiednią do jego zdolności, usposobienia i poziomu zrozumienia. Jego Sadguru i tak odnajdzie go na tej drodze.

Siksha Guru i Diksha Guru

Człowiek ma dwojakiego rodzaju obowiązki na ziemi: dbać o swoje życie doczesne życie i urzeczywistniać własną Jaźń. Aby chronić życie musimy nauczyć się pracy zabezpieczającej codzienny byt. Aby urzeczywistnić swoją Jaźń musimy nauczyć się służyć, kochać i medytować. Guru, który uczy sztuki codziennego życia to Siksha Guru. Ten, który wskazuje drogę Urzeczywistnienia to Diksha Guru. Siksha Guru może być wielu - tylu ilu rzeczy chcemy się nauczyć. Diksha Guru może być tylko jeden - ten, który poprowadzi nas do Mokshy (Wyzwolenia).

Pozostań wierny jednemu Guru

Nie kop tu i tam płytko drążąc dołki w poszukiwaniu wody. One szybko wyschną. Wykop bardzo głęboki dół w jednym miejscu. Skup na tym całą swoją uwagę a będziesz miał dobrą wodę przez wiele lat. Spróbuj całkowicie nasiąknąć duchowymi naukami jednego nauczyciela. Zagłęb się w jego nauki i trwaj przy nim. Nie ma żadnego pożytku z wędrówki od jednego nauczyciela do drugiego, szybko tracąc wiarę. Pozbądź się zmiennego, chwiejnego umysłu. Podążaj za wskazówkami tylko jednej istoty. Jeśli wybierzesz się do wielu osób i będziesz chciał podążać za wskazówkami ich wszystkich będziesz tylko zdezorientowany. Będziesz miał dylemat. Od lekarza dostajesz zalecenie, od dwóch lekarzy masz już konsultację, po wizycie u trzech lekarzy czeka Cię już jedynie własny pogrzeb ... ;-) A więc, jeśli masz wielu nauczycieli wprawisz wpadniesz w tarapaty. Zagubisz się i nie będziesz wiedział, co robić. Jeden Guru powie Ci: "rób Soham Japa", inny powie" praktykuj Japę Sri Ram" natomiast trzeci poleci: "słuchaj Anahat (mistycznych) dźwięków". Będziesz miał kłopot. Pozostań przy jednym mistrzu i podążaj za jego wskazówkami. Słuchaj wszystkich, ale podążaj za jednym. Szanuj wszystkich, ale czcij jednego. Ucz się od wszystkich, ale przyjmij nauki jednego. Wtedy twój rozwój duchowy nastąpi bardzo szybko.

Guru Parampara

Podstawą Guru-Parampara jest wiedza duchowa - Guru przekazuje ją swojemu uczniowi. Totapuri przekazał wiedzę Sri Ramakrishnie a Sri Ramakrishna - Swamiemu Vivekanandzie. To Ashtavakra ukształtował życie Raja Janaki a Gorakhnath wskazał duchowe przeznaczenie Raja Bhartrihariemu. To Pan Krishna sprawił, że Arjuna i Uddhava umocnili się na swojej duchowej ścieżce w momencie, kiedy ich umysły były niespokojne. Gaudapadacharya podzielił się swoją wiedzą o Jaźni z uczniem Givindacharya, Givindacharya ze swoim uczniem Sankaracharya a Sankaracharya z kolei ze Suresvaracharya. Matsyendranath przekazał swoją wiedzę Gorakhnathowi; Gorakhnath Nivrittinathowi a Nivrittinath Jnanadevie. Gurudev Jangli Maharaj z Puny również przekazał swoją duchową wiedzę ukochanemu uczniowi, który nie pozostał jedynie jego uczniem, lecz podążył śladami swojego mistrza. Nie było już później różnicy pomiędzy uczniem a Mistrzem. A uczeń ten znany jest dzisiaj pod imieniem Gurudev Janglidas Maharaj...

tłumaczenie: MW i KG na podstawie www.vishwatmak.org